Έγινε ο κόσμος μια σταλιά και πια δεν με χωράει...

     Θα αναρωτιέστε τι είναι αυτός ο τίτλος έτσι?Και γω το ίδιο...Απλά ήθελα να ονομάσω το σημερινό post έτσι...Ίσως και να ισχύει τώρα που το ξανασκέφτομαι....Λοιπόν, σε ένα ,μήνα ακριβώς από σήμερα δίνω Proficiency...Το άγχος στην κορυφή, διάβασμα του θανατά και καλή μας επιτυχία...
Στα δικά μας τώρα...Σχολείο?Δεν ξέρω...Όλες τις ώρες σήμερα έκανα πρόβες για την αυριανή γιορτή...Όχι οτι δεν περνάμε ωραία απλά χάνω μαθήματα...Τέλος πάντων...Σήμερα που λέτε κατάλαβα κάποια πράγματα.Κατάλαβα ότι η μουσική είναι μαγεία.Και κάποιοι ίσως αναρωτηθούν γιατί το λέει αυτό?Αφού παίζει πιάνο 7 χρόνια τώρα?Τώρα το κατάλαβε?Ναι τώρα το κατάλαβα...Σήμερα συνιδητοποίησα ότι η μουσική είναι ένα από τα πράγματα τα οποία δεν θέλω να σταματήσω ποτέ!!!Στην χορωδία υπάρχουν εξαιρετικοί έφηβοι ''μουσικοί'', αλλά αφήστε με να προτημίσω κάποιον. Κάποιον τον οποίο θαυμάζω τόσο για τις γνώσεις του στα μουσικά όρανα, όσο και γαι την μαηευτική του φωνή...Κάποιον που άνετα θα άκουγα για ώρες,μέρες ολόκληρες!Μαζί με το παιδί αυτο, και άλλα 4 παιδιά, θα τραγουδήσουμε σόλο(ναι εμείς τα ψώνια...)Και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό(ναι ίσως είμαι ψώνιο...)Μακάρι να μπορούσατε να παρακολουθήσετε την αυριανή μας γιορτή. Με μονάχα λίγες ώρες πρόβας, νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα είναι εξαιρετικό.

Η μουσική που λέτε ενώνει τον κόσμο...Μαγευτείτε λοιπόν μικροί μεγάλοι...:)
Tέλος, θα ήθελα να αφιερώσω το τραγούδι : ''Σε ερωτέυομαι'', του Γιάννη Κότσιρα, σε κάποιον που προβλέπεται να με αλλάξει ολοκληρωτικά...
Καλή υπομονή σε όλους....

http://www.youtube.com/watch?v=t6LzkdqK3bc&feature=related...    Aν θέλετε  ένα νέο τραγούδι, μια νέα και τόσο ταλαντούχα τραγουδίστρια,το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να το ακούσετε...ΗΟPE YOU ENJOY IT!!!

Today...

   Σήμερα....Σήμερα που όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο, εγώ είμαι αισιόδοξη...Πιστεύω ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση..Είμαι αισιόδοξη γιατί πέρνω δύναμη από τα μικρά πράγματα που μου συμβαίνουν στην καθημερινή μου ζωή και με κάνουν μία τόση δα σταγονίτσα ποιο χαρούμενη...Με κάνει χαρούμενη να βλέπω τους φίλους μου να γελάνε και να περνάνε καλά..Με κάνει χαρούμενη όταν η κολλητή μου την ώρα της φυσικής, μου διηγείται τι έγινε στο διάλειμμα που πέρασε, με το αγόρι που της αρέσει...(Ο, ναι πήγε καλά...)Με κάνει χαρούμενη μια αγκαλιά από τους δικούς μου ανθρώπους...Με κάνει χαρούμενη να βλέπω το βαφτηστήρι μου να χαμογελάει...Με κάνει χαρούμενη να βλέπω παιδιά να μιλάνε και να συζητάνε...Αλήθεια, έχετε ακούσει ποτέ συζητήσεις παιδιών?Είναι όλα τόσο διαφορετικά...Όλα ποιο όμορφα....Με κάνει χαρούμενη όταν το αγόρι που μου αρέσει μου μιλάει για άσχετα θέματα, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι...Του αρέσω και γω άραγε? Ο χρόνος θα δείξει....
Από αυτό το post θέλω να κρατήσετε το εξής μήνυμα: Να είστε αισιόδοξοι στην ζωή σας. Ξέρω πως δεν είναι έυκολο και μπορεί να ρθει μια στιγμή που να θέλετε να φύγετε από όλους και από όλα...Αλλά μην τα παρατάτε...Θα βγείτε ποιο δυνατοί μετά απο την δοκιμασία αυτή...Τέλος, να μην ξεχνάτε να χαίρεστε τα μικρά όχι όμως ασήμαντα γεγονότα που σας συμβαίνουν καθημερινά....
Φιλιά πολλά...

Wake me up when Οctober ends...

     Αυτός ο μήνας που λέτε, αναμένεται να είναι ο ποιο δύσκολος για μένα...Από πολλές πλευρές...
Αυτός ο βροχερός μήνας, δεν βοηθάει και πολύ στην διάθεση μου η οποία πάει από το 0 στο -10...
Διάβασμα άπειρο....Οι πολλές οι βόλτες κομένες λόγου των διαβασμάτων...Και άλλα πολλά προβλήματα... Αλλά ένα με παρηγορεί...Η χαρά της κολλητής μου... Τίποτα άλλο...
Το σχολείο σταμάτησε την κατάληψη... Αλλά αν με ρωτάτε, αυτός είναι ο τρόπος μας να διαμαρτυρηθούμε σε αυτό το απαίσιο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο πρέπει να ανεχτούμε...
Το άλλο άσχημο σε αυτό τον μήνα είναι ότι δεν μπορώ να κανώ προπονήσεις μπάσκετ, ντε..Όλα χάλια...
Ίσως αν κάνω μια ευχή?Κάνω ευχή...τι ευχή?Εύχομαι να βρεθεί κάποιος ο οποίος να με νοιάζεται και να με προσέχει...Δύσκολο βέβαια...
Λοιπόν, καλή υπομονή σε όλους...

Πυξ-Λαξ!!!

Πυξ-Λαξ....Το συγκρότημα της καρδιάς μου...Το αγαπημένο μου συγκρότημα....Η συναυλία τους την Δευτέρα 26-09-2011, έσπασε όλα τα ταμεία!!!Από που να ξεκινήσω?? Τι να πρωτοπώ? Θα ξεκινήσω από το γεγονός οτι είμασταν όρθιοι γύρω στις 4-5 ώρες και ότι μέχρι και σήμερα ο λαιμός μου είναι κλειστός και μιλάω σαν την Κατερίνα Στανίση...Ο ενθουσιασμός μου,που θα τους έβλεπα από κοντά, δεν περιοριζόταν πουθενά. Οι φίλοι μου με έβλεπαν και έλεγαν :''Mα καλά γιατί αγχώνεσαι?'' Πού να ξεραν όμως? Που να ξεραν πόσα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί περίμενα αυτή τη μέρα?Που να ξεραν τι σημαίνει αυτό το συγκρότημα για μενα?Που να ξεραν...
    Στο ανηπέρβλητο παρεάκι μου, είμασταν 10 άτομα.Δεν φτάσαμε όλοι μαζί αλλά σε δόσεις. Εγώ ήμουν λίγο απόμακρη μέσα στην τόση χαρά μου, γιατί έψαχνα τρόπο να σπρώξω(χαχα)για να παώ στην πρώτη σειρά από την δεύτερη που είμασταν.Δεν παίζομαι το ξέρω...!!!!Είχα δίπλα μου τον σωματοφύλακα Χαβάκη, ο οποίος μου υπενθύμιζε συνέχεια πόση ώρα έχουμε ακόμα μέχρι να πάθω το εγκεφαλικό(*να βγουν οι Πυξ-Λαξ στην σκηνή, ντε...). Η μαγική στιγμή έφτασε... Η καρδία μου χτυπούσε ποιο γρήγορα και από τους χτύπους του ρολογιού. Οι Πυξ-Λαξ στην σκηνή. Το κλάμα από τα μάτια μου, δεν σταμάτησε την πορεία του για ένα μισάωρο σίγουρα... Πόση χαρά... Πόση συγκίνηση... Έβλεπα τα είδωλα μου από κοντά. Είδα το πλιατσικάκι μου από κοντά. ..Ό,τι και να πω τώρα, δεν περιγράφει το συναίσθημα εκείνης της στιγμής...Ένιωθα βασίλισσα...Περιττό να πω ότι έχω τραβήξει όλη την συναυλία σε βίντεο!Για να την απολαμβάνω για πάντα... Η συναυλία ξεκίνησε με το πολυαγαπημένο τραγούδι : ''Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα...''.Αργότερα, ο Μάνος Ξυδούς μας επισκέφτηκε έστω και για λίγο... Σε wallpaper τον απολάυσαμε για μια τελευταία φορά, στο τραγούδι : ''Εσύ εκεί''...Να σαι καλά Μάνο... Στη συνέχεια το τραγούδι :''Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ?'', έκανε όλο το στάδιο να ανατριχιάσει...
     Η συναυλία συνεχιζόταν... Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, κατάλαβα πόσο σημαντικοί είναι οι φίλοι μου για μένα...Πόση υπομονή έχουν δίξει απεναντί μου και πόση αγάπη επίσης...Ευχαριστώ παιδιά...!!!
Φτάνει η στιγμή που ξεκινάει ο Πλιάτσικας, και τραγουδάει τους παρακάτω στίχους :''Άγονη πλήξη μιας ζωής δίχως έρωτα...''Και τότε ανατριχιάζω ολόκληρη... Το αγαπημένο μου τραγούδι... ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...Λιποθυμία...Τίποτα άλλο δεν περιγράφει αυτό το συναίσθημα...
Ο μεγάλος χαμός έγινε στο τραγούδι :''Mια συνουσία μυστική''. Χορός, τρέλα!!!
Η συναυλία τέλειωσε με το τραγούδι :Πυξίδα....''Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το μετά.... Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά...''
Η συναυλία της ζωής μου έγινε στα 15 μου... Θα την θυμάμαι άραγε? Μα φυσικά... Οι Πυξ-Λαξ είναι η ζωή μου...Βλέπω τη ζωή μου μέσα σε αυτούς τους στίχους...Θα κρατήσω αυτές τις αναμνήσεις για πάντα σφραγισμένες στο μυαλό μου...Σας αγαπώ... Δεν ξέρω τι άλλο να πω ποιο απλό, όπως λέει και το τραγούδι τους-τι άλλο να πεις ποιο απλό-... Πάντα θα σας αγαπώ.....

ΠΥΞ- ΛΑΞ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...