Saturday...

   Σάββατο λοιπόν σήμερα...Μια ηλιόλουστη μέρα που θυμίζει (επιτέλους)καλοκαίρι...'Ανοιξη και καλοκαίρι...Βουτιές, λουλούδια, ηλιοβασιλέματα και παγωτά...Μα τι ποιο όμορφο από όλες αυτές τις στιγμές?Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μου εποχή...('οπως και χιλιάδων άλλων ανθρώπων δηλαδή...)χαχα....

Συμβουλή της μέρας?

Βγείτε έξω...Παίξτε τρέξτε πηγαίντε για καφέ...Είναι μια τέλεια μέρα..Πηγαίντε με τους φίλους σας για μπάσκετ...
(εγώ το εφαρμόζω συνέχεια...)

Και πάνω από όλα?

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ....

φώτο και στιχάκι της εβδομάδας...

Και το στιχάκι?απολαύστε...

''Σ αντάμωσα και ξέχασα ποιος είμαι και που πάω

και φυλακτό το βλέμμα σου κράτησα και φοράω..''

Ένα συγνώμη..

   ένα συγνώμη που έχω τόσο καιρό να σας γράψω...ήμουν άρρωστη με οτιτηδά και δεν είχα όρεξη για τίποτα...Τώρα όμως είμαι καλύτερα!!!!!

Λοιπόν παρακάτω ακολουθεί το τραγούδι της εβδομάδας (να μην ξεχνιόμαστε κιόλας...)

Όλα σε θυμίζουν...

Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.

Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.

Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.

Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.

Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.

Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.

Ναι λοιπόν όλα σε θυμίζουν...'Εφυγες από το πλάι μου και αρρωσταίνω...'Εφυγες από το πλάι μου και πεθαίνω...Έφυγες και μαραζώνω...όπου και να κοιτάξω,όπου και να μαι εσένα σκέφτομαι...Πές μου πως λέγεται αυτό?Εξάρτηση?

Όχι δεν λέγεται εξάρτηση...Λέγεται έρωτας!!!Ο μεγάλος έρωτας λοιπόν...

Κολλάζ της εβδομάδας...

Believe...

never stop believing...

Άμλετ...

Και να μαστε λοιπόν στο ομώνυμο σε όλους μας ερώτημα:''Να ζει κανείς η να μη ζει?'', από τον Άμλετ, του Ουίλιαμ Σαιξπηρ...

Η απάντηση αγαπητοί μου φίλοι είναι απλή...Η απάντηση είναι  φυσικά ΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙ...

• Να ζει ακόμα και αν πεθαίνει από τον πόνο της περιόδου(γυναίκες κυρίως...)
• Να ζει ακόμα και ας μην έχει λεφτά
• Να ζει ακόμα και αν είναι άνεργος
• Να ζει ακόμα και αν χώρισε μόλις με τον έρωτα της ζωής του
• Να ζει ακόμα και όταν του τελειώνει η βενζίνη στη μέση του πουθενά
• Να ζει ακόμα και αν θεωρεί το σώμα του άσχημο
• Να ζει ακόμα και αν είναι αλλεργικός στη σοκολάτα
• Να ζει ακόμα και αν αγαπά χωρίς ανταπόκριση
• Να ζει ακόμα και αν δεν πήγε καλά στις Πανελλήνεις εξετάσεις
• Να ζει ακόμα και αν μάλωσε άσχημα με το άλλο του μισό
• Να ζει ακόμα και όταν ο ήλιος δεν θα βγει το πρωί, παρά μόνο θα φανούν ατέλειωτες σταγόνες βροχής
• Να ζει ακόμα και αν η κατάσταση στη χώρα μας χειροτερεύει

Και ξέρετε γιατί?

Μα γιατί πολύ απλά :''Η ζωή είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός που
έχουμε''...

Και γω αισθανομαι ευτυχής που γνώρισα εσένα...

χιλια τραγούδια και αν σου πω πάλι μου φαίνονται ένα...

φωτο της βδομάδας..

Μα τι να πω γι αυτή την φώτο?είναι μαγική...

απεικονίζει την ελπίδα, την ελευθερία, την ξεγνοιασιά...

Ελπίζω να σας αρέσει...

Τραγούδι της εβδομάδας...

Πάρε με αγκαλιά και πάμε..

Πώς φτάσαμε ως εδώ και το αύριο
μοιάζει σαν να 'ναι χθες
και για τους δυο

Ξέρω θα φύγεις το πρωί
πριν από μένα πάντα εσύ,
θα με κοιτάζεις
που κοιμάμαι σαν παιδί.

Την πόρτα πίσω σου σιγά
θα κλείσεις φεύγοντας μετά
ένα όνειρό σου θα 'χω πάρει
στα κλεφτά.

Ψάξε με μες στο σκοτάδι
Κρύψε με σ' ένα σου χάδι
Φίλα με να μη φοβάμαι.
Πάρε με αγκαλιά και πάμε

Πώς πέρασε ο καιρός,
μοιάζει σα χθες
τ' αύριο που περιμέναμε,
για πες...

Πες μου δυο λόγια μοναχά
αληθινά, απ' τα παλιά
κι αγάπησέ με απ' την αρχή
σιγά σιγά.

Πες μου δυό λόγια μοναχά
Πάντα το ζήταγες αργά
Να ξημερώνει
και να μένουμε αγκαλιά.

Ψάξε με μες στο σκοτάδι
Κρύψε με σ' ένα σου χάδι
Φίλα με να μη φοβάμαι.
Πάρε με αγκαλιά και πάμε

Πάρε με λοιπόν αγκαλιά και πάμε...Τι ωραίος στίχος...Παραδεισένιος...Είναι αλήθεια ότι το είχα ξεχάσδει αυτό το τραγούδι αλλά το Σάββατο το θυμήθηκα, δεν μου χει ξεκολλήσει λεπτό από τότε...Ελπίζω να το αγαπήσετε...

Στιχάκια των εβδομάδων...

''Να αγκαλιαστούμε εμείς οι 2 χλωμό το βλέπω ακόμα

μα πως να ρθουμε σε επαφή αγού είμαστε ένα σώμα?''

''Τον έρωτα,την ηδονή τη ζεστασιά τη γλύκα

την ομορφιά και τη ζωή απάνω σου τα βρήκα..''

''Αφού εσένα γνώρισα τι άλλο θέλω ακόμα 

δεν περιμένω τίποτα μέχρι να μπω στο χώμα''

''Ψάχνω να βρω τη δύναμη που μας ενώνει αιώνια

να μάθω γιατί άργησε για 16 χρόνια..''

''Θέλω με δηλητήριο τα χείλη μου να βάψεις 

με ένα φιλί σου επιθυμώ το τέλος μου να γράψεις.''

''Νιώθω πως η ζωή που ζω είν'ολοκληρωμένη

γιατί αυτό που έψαχνα ήταν η Ελένη''

Έκακτο guys..

You are beautiful...
  Αυτό το τραγούδι ανήκει μέσα στα 10 ποιο αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών...Είναι απλά τέλειο...Κάθε φορά που το ακούω με κάνει και ανατριχιάζω...

   Τετάρτη σήμερα...14 του μήνα...<3....Αυτός ο καιρός όμως δεν σε βοηθάει καθόλου....Απλά ρίχνει και άλλο την διάθεση μας....Ουφ....Είναι αλήθεια ότι είναι από τους ποιο γερούς χειμώνες..Εγώ?Εγώ σχολείο, μετά πήγα κιθάρα και αφού έχω ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις μου για την αυριανή σχολική και μη μέρα,είπα να μοιραστώ τα νέα μου και τις σκέψεις μου μαζί σας...

   Τώρα θέλω να πάω να κάτσω δίπλα σε ένα τζάκι πίνωντας σοκολάτα και γελώντας με τα φιλαράκια μου και να μείνουμε εκεί μέχρι το πρωί...Αλλά τα όνειρα είναι για να τα κάνουμε...

  Τα 2 σημερινά καλά νέα έιναι ότι τελικά(και μετά από κόπο)θα πάμε 3μερη....Χανιά μεν αλλά ας μην είμαστε αχάρηστοι δε...Το δεύερτο καλό νέο είναι ότι την Παρασκευή έχουμε χοροσπερίδα στο σχολείο μας....8.00 ξεκινάμε....3 ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου.(στην οδό Δημοκρατίας..)Είστε όλοι καλεσμένοι,να περάσουμε ένα γαμάτο βράδυ με πολύ χορό και τρέλα....

Σας χαιρετώ κάπου εδώ...Ας ελπίσουμε στην βελτίωση του καιρού...Γεια σας...

Foto της βδομάδας...

Γιατί το κρύο είναι καιρός για 2...Αυτή η φώτο τα λέει όλα...Τα σχόλια είναι περιττά...

Τραγούδι της εβδομάδας...

Να μ αγαπάς...

Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ

Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς

Μα τι υπέροχο τραγούδι...Μόνο να μ αγαπάς...Μόνο αυτό θέλω...Αλλά από ό,τι φαίνεται ζητάω πολλά....

  Εκτός τόπου και χρόνου...να ζήσω μια φορά...σαν ρόδα που κυλά...

στην άκρη εκεί του δρόμου.. με τίποτα δικό μου...με πόδια δανεικά...

να κάνω μια φορά...το γύρο όλου του κόσμου...

Στιχάκια της εβδομάδας...

''Ένα σου βλέμμα το πρωί και ένα το μεσημέρι 

νιώθω πως χρυσαφόπετρες κρατώ στο κάθε χέρι...''

''Στο μαραμένιο γέλιο μου στο αδειανό μου βλέμμα 

θα δεις πως όλα ψεύτικα είναι χωρίς εσένα..''

''Και το διαμάνι κάρβουνο μου φαίνεται πως μοιάζει

όταν στα μάτια με κοιτάς και βάζεις λίγο νάζι..''

Κύριακη...

   Καλό μεσημέρι σε όλους...Τι κάνετε?Ο καιρός είναι πολύ καλός και ο ήλιος λάμπει...
  Εγώ ?Εγώ εδώ σπίτι...Τσακώθηκα με την μαμά μου αλλά συχνό φιανόμενο τα χρόνια της εφηβείας...Θα τα βρούμε κάποια στιγμή...Ξύπνησα κατά τις 10, διάβασα έφαγα και τώρα ξεκούραση...Σκέφτομαι να πάω κούλε το απόγευμα γιατί έχει πολύ καλό καιρό και έχω όρεξη για περπάτημα...

Χαίρομαι γιατί αυτός ο καιρός μας δείχνει ότι η άνοιξη είναι εδώ...

 

Μιας και η άνοιξη είναι εδώ, ερωτευτείτε γελάστε παίξτε και αισιόδοξη σκέψη...Μόνο έτσι θα ζήσουμε...Και μην Ξεχνάτε:

''Να κάνεις όνειρα σαν να πρόκειται να ζήσεις για πάντα, να ζεις σαν να πρόκειται να πεθάνεις αύριο..  ''

Κολλάζ της εβοδάδας..

ηλιοβασίλεμα...

Απολαύστε μερικά από τα ωραιότερα ηλιοβσιλέματα του κόσμου...

Πηγαίνοντας σε συναυλία...

 Και πως λοιπόν θα μπορούσε μια έφηβη να περάσει το Βράδυ της Τετάρτης της?Διαβάζοντας, μιλώντας στο τηλ ή πηγαίνοντας σε συναλία...

Χτες λοιπόν ήταν η συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη, στην πυξίδα..Και ενώ όλοι περιμέναν να πάω με τις φίλες μου, εκείνες(ξενέρωτες ομολογώ...)δεν ήρθαν και τελικά πήγα με την μαμά μου και την θεία μου...Πόσο τρέντι ε?Και όμως πέρασα πάρα πολύ καλά...Γελάσαμε τραγουδήσαμε ήπιαμε ...Τέλεια ήταν...

  Φτάνουμε κατά τις 22.20 και αισιοδοξούμε ότι ο Αλκίνοος θα εμφανιστεί σε κάνα 10λεπτο...Βγαίνει όμως στην σκηνή κατά τις 11 παρά...Μέχρι τις 00.20 ήταν το πρώτο μέρος...Όταν τον είδα εκεί πάνω στην σκηνή να τραγουδάει με διαπέρασε μια σπίθα...Τι και αν η διπλανή μου με είχε φλομώσει στο τσιγάρο..?Τι και αν καθόμασταν (όλιγον τι)σαν σαρδέλες?Τι και αν ήμουν νυστική?Τι και αν ο Αλκίνοος ήταν άρρωστος, όπως μας θύμιζε συχνά πυκνά?Αυτή η συναυλία ήταν μαγευτική...

  Το πρώτο μέρος άρχισε με το τραγούδι Παράκληση και στη συνέχεια με το Εκτός τόπου και χρόνου,ενώ τελείωσε με το Δεν μπορώ..Μετά από ένα 20λεπτο διάλειμμα λοιπόν,ο Αλκίνοος πέρνει και πάλι τον δρόμο της επιστροφής στην σκηνή και τότε όλοι τον αποθεώνουν...Το αστείρευτο χιούμορ του δεν έλειπε όυτε και από την χτεσινή του συναυλία...Τον έχω απολάυσει 3 φορές και οι 3 με άφησαν άφωνη...

Το δεύτερο μέρος έιχε περισσότερο γέλιο και κέφι...Το δικό μου αγαπημένο τραγούδι υπόθηκε τελευταίο, πριν το encore που κάνουν όλοι οι καλλιτέχνες....Θα μαι κοντα σου όταν με θες...΄Τελευταίο ταλευταίο τραγούδι ήταν το Κόκκιν'α χείλη το οποίο ήταν απίθανο...Η συναυλία έφτασε στο τέλος της και εγώ εν τέλει κατάφερα να πάρω αυτόγραφο...Γιούπι....Επίσης μου μίλησε και με άγγιξε στον ώμο...χιχι....

Και να λοιπόν η συναυλία φτάνει στο τέλος της στις 2.15...άλλη μια μαγευτική βραδιά με την μαγική φωνή και συντροφιά του Αλκίνοου...Ευχαριστούμε για την απίστευτη βραδιά...Και του χρόνου με το καλό...Καλή αντάμωση...

Φωτο της εβδομάδος παιδιά...

 

Γιατί η άνοιξη είναι εδώ...

Ερωτευτείτε και γελάστε...

Θα ναι σαν να μπαίνει η άνοιξη..

''Ποτέ σου μην κοιτας τον άλλον μες στα μάτια γιατί καθρεύτης γίνεσαι κ όλοι σε σπαν κομμάτια...''

Έκτακτο παιδιά...

wherever you go...

Τι τραγουδάρα είναι  ?Το λατρεύω...Όπου και να πας ότι και να κανεις εγώ θα με εδώ να σε περιιμένω...

 

Τραγούδι της βδομάδας...

Μια ζωή μαζί...

Θα 'μαι μια ζωή δίπλα σου εγώ
Να μη σου συμβεί τίποτα κακό♥

Φοράς αυτό το τζην που αγαπώ
Κι εγώ γυρνώ στα παλιά
Στιγμές πολλές μαζί στη βροχή
Καλά σε ξέρω, καλά με ξέρεις
Γιατί απλά στο δρόμο αγκαλιά καιρό σε κρατώ♥

Θα 'μαι μια ζωή δίπλα σου εγώ
Να μη σου συμβεί τίποτα κακό
Θα 'σαι μια ζωή δίπλα μου εσύ
Ότι κι αν συμβεί θα 'μαστε μαζί
Μια ζωή♥

Σκιές, φωνές, ζωής αλλαγές
Μα εμείς κρατάμε γερά
Προτού μου πεις αυτό που θα σκεφτείς
Καταλαβαίνω, σε προλαβαίνω
Γιατί απλά στο όνειρο που περπατάς, περπατώ♥

Θα 'μαι μια ζωή δίπλα σου εγώ
Να μη σου συμβεί τίποτα κακό
Θα 'σαι μια ζωή δίπλα μου εσύ
Ότι κι αν συμβεί θα 'μαστε μαζί
Μια ζωή♥

Θα 'μαι μια ζωή δίπλα σου εγώ
Να μη σου συμβεί τίποτα κακό
Θα 'σαι μια ζωή δίπλα μου εσύ
Ότι κι αν συμβεί θα 'μαστε μαζί♥

Φεύγουν οι εποχές, μα εμείς εδώ
Ζήτα μου ότι θες, όλα τα μπορώ
Θα 'σαι μια ζωή δίπλα μου εσύ
Ότι κι αν συμβεί θα 'μαστε μαζί
Μια ζωή♥
Εγώ κι εσύ μαζί♥
Μια ζωή♥

  Μπορεί ο ερμηνευτής(κοινώς σε όλους Σάκης)να μην μου αρέσει όμως αυτό το τραγούδι το ε΄χω ερωτευτεί....Απλά δείτε τους στίχους...Μιλάμε για τον απόλυτο έρωτα...Για ένα παραμύθι...Γιατί θα μαι μια ζωή δίπλα σου εγώ...

Κολλάζ της εβδομάδας..

Γελιο...

Καλό μήνα...

  Γεια σου κόσμε?Τι κάνετε?1η Μαρτίου σήμερα..Μπαίνει υποτίθεται η άνοιξη και επίσημα δηλαδή...Αλλά που...Με τέτοιο καιρό?έξω ξυρίζει...

Χτες ήταν μια μέρα αφιερωμένη στα σπορ....Αρχικά πήγαμε στον αγώνα των αγοριών της ομάδας μας, παρόλο που έχασαν δεν πειράζει...Μετά αποφασήσαμε και πήγαμε στον αγώνα της εθνικής μας..Ελλάδα-Βέλγιο 1-1......Ελλαδάρα ομαδάρα...Με το που πατάμε το πόδι μας στο Παγκρήτιο πεθαίνω από την χαρά μου...Δεν υπάρχει αυτό το συναίσθημα...όλο το γήπεδο στα πόδια σου...Η στρογγυλή θεά με συνεπήρε για άλλη μια φορα..Το τι σκαρφάλωμα έριξα για να πάμε εκεί που θέλαμε δεν περιγράφεται...Τσίντα....Γιχα...

Αυτά...Η σημερινή μέρα ήταν φυσιολογική αν και βαρετή...Διάβασα λοιπόν και τώρα χαλάρωση...Πεινάω πάρα πολύ και έτσι πάω για να φάω κάτι μικρό...Σας φιλώ..